ملت بزرگ وعزیز ایران با توجه به آمادگی ها و زمینه های مثبت موجود دهه چهارم انقلاب را به گامی بلند و جهشی قابل توجه در روند تحقق آرمان اصیل « پیشرفت و عدالت» تبدیل خواهد کرد.
امروز میلیونها جوان پر نشاط و تحصیلکرده در میدان علم ، تحقیق ، فعالیتهای اجتماعی و سیاسی حضور دارند ، حضور این همه جوان دانا و تحصیلکرده وآماده در کشور ما یک پدیده ی بسیار بزرگ و قابل توجه واهتمامی است.
مردم عزیزمان توجه داشته باشند که :
صرفه جویی به معنای مصرف نکردن نیست ؛ صرفه جویی به معنای درست مصرف کردن ، به جا مصرف کردن، ضایع نکردن مال ، مصرف را کار آمد و ثمر بخش کردن است. اسراف در اموال ودر اقتصاد این است که انسان مال را مصرف کند ، بدون اینکه این مصرف اثر و کارائی داشته باشد .مصرف بیهوده و مصرف هرز ،در حقیقت هدر دادن مال است.
***
مصرف ما به نسبت ،از تولیدمان بیشتر است ؛ این ، کشور را به عقب می رساند ؛ این ، ضررهای مهم اقتصادی بر ما وارد می کند ؛ جامعه دچار مشکلات اقتصادی می شود.
اسراف هم لطمه ی اقتصادی می زند، هم لطمه ی فرهنگی می زند.
وقتی جامعه ای دچار بیماری اسراف شد ، از لحاظ فرهنگی هم بر روی او تأ ثیر های منفی می گذارد.
بنابر این مسئله ی صرفه جوئی واجتناب از اسراف ، فقط یک مسئله ی اقتصادی نیست ؛ هم اقتصادی ،هم اجتماعی و هم فرهنگی است؛ آینده ی کشور را تهدید می کند.
باید خودمان را اصلاح کنیم .باید جامعه و کشور اصلاح شود.ما الگوی مصرفمان غلط است.چه جوری بخوریم؟ چه بخوریم ؟ چه بپوشیم؟
تلفن همراه توی جیبمان می گذاریم ؛ به مجرداینکه یک مدل بالاتر وارد بازار می شود،این را دور می اندازیم وآن مدل جدید را باید بخریم ؛ چرا؟!
این چه هوس بازی است که به آن دچار هستیم.
مسئولا ن نیز موظفند .اسراف فقط در زمینه ی فردی نیست ؛ در سطح ملی هم اسراف می شود.
همین برق وانرژی نیزاسراف می شود ، بخش مهمی از این اسراف در اختیار مردم نیست؛ در اختیار مسولین کشور است.
تجملات اداره ، اتاق کار، تزئیناتش ، سفره های بیهوده ،مبلمان های گوناگون ؛ باید با مراقبت و نظارت از این کارها جلو گیری کرد.
لازم است به عنوان یک سسیاست ، ما مسئله ی صرفه جویی را در خطوط اساسی برنامه ریزی هایمان در سطوح مختلف اعمال کنیم .
برای جامعه بلای بزرگی است که میل به مصرف ،روز به روز در آن زیاد شود و همه به بیشتر مصرف کردن ، بیشتر خوردن ، متنوع تر خوردن، پوشیدن ودنبال نشانه های مد و هر چیز تازه ، برای وسائل زندگی و تجملات آن رفتن تشویق شوند.
من به خانم های مسلمان ، به خانم های جوان و به خانم های خانه خانه دار عرض می کنم :
سراغ این مصرف گرایی که غرب مثل خوره به جان جوامع دنیا و از جمله کشورهای در حال توسعه وکشور های رو به پیشرفت واز جمله کشور ما انداخته است نروید ، مصرف باید در حد لازم باشد نه در حد اسراف.